Öfke Nöbeti Geçiren Çocuğa Nasıl Yaklaşmalıyım?
Öfke nöbetleri, anne ve ba- baların çaresizliğe düştüğü hatta en aciz kaldığı ve ne yapacağını bilemedikleri anlardan bir tanesidir. Çocuklar, aciz ve çare- siz hissettiği için kendilerini ifade et- mek adına çığlık atmaya başlarlar ve bu çığlıklar öfke nöbetine dönüşür. Öfke nöbeti bu nedenle bir sinyaldir.
Anne babaların sürekli yakındıkları durumlar vardır: çocuklarının sürekli ağlaması, sürekli bir şeyler istiyor olması gibi... Bu durumlar; çocuğun anne babasıyla iletişim kurmaya çalıştığının, onlara ulaşmaya çalıştığının ve anne babasına ne kadar ihtiyaç duyduğunu göstermeye çalıştığının belirtileridir.
Çocuğunuz anlaşılmadığını hissediyorsa, evin içinde iletişim kuran bir
ebeveyn yoksa; işte o zaman kendisini öfke nöbetleri ile ifade etmeye
başlar.
Çocuğunuzla gerçekten ne kadar iletişim kurduğunuzu hiç düşündünüz mü?
Çocuğunuza sürekli 'dur! yapma, etme, sus' gibi ifadeler kullanmak
yerine; onu muhatap alarak konuşmanız, kendisini birey olarak hissetmesi
ve mutlu olması açısından çok önemlidir. Ona hayvanlardan, ağaçlardan
vs. bahsediyor musunuz örneğin? Çevresindeki nesnelerle ilgili sorular
soruyor musunuz? Boyama yapıyor musunuz ve boyama yaparken renklerden
bahsediyor musunuz? Çocuğunuzu sürekli durdurarak onunla iletişime
geçtiğinizi düşünüyorsanız, çocuğunuzu anladığınızdan bahsedemeyiz.
Çocuğunuz kendisini güvende hissetmediği zaman, öfke nöbetlerini daha
sık geçirebilir
Eğer evinizde çatışma ortamı varsa, eşinizle aranızda sözel ya da fiziksel şiddet varsa; günlük konuşmalarınızda da çocuğunuzdan sıkça şikayet ediyorsanız; çocuğunuzun böyle bir ortamda kendini güvende hissetme olasılığı çok düşüktür. Çocuklar sevgi dolu ve olumlu enerjisi yüksek ortamda büyümeyi hak etmektedir. Onların dünyaları küçüktür ve hayatı somut bir şekilde algılarlar ve düşünürler. Büyüklerin kendi aralarındaki tansiyonu yüksek tartışmaları dahi 'kavga' olarak yorumlayabilirler. Çocukların yanında sözlü tartışmalara dahi girmemenizi öneriyoruz.
Bir anne-baba çocuğunun yanında olmasına rağmen, ona varlıklarını hiç hissettirmiyor. Çocuk evde anne babası olması ile olmaması arasında bir fark göremiyor. Anne babasının kendi dünyası ve meşguliyetleri var ve çocukları ile alakaları hiç yok. Bu durumlarda çocuklarda kendilerini ifade etmeye dönük öfke nöbetleri ortaya çıkar. Eğer sevginizle, heyecanınızla, güveninizle, şefkatinizle, merakınızla çocuğunuza varlığınızı yeterince hissettiremiyorsanız; çocuğunuz bu çaresizlik ve yokluk içinde öfke nöbetlerine başvurabilir.